Ես Եղիշե Չարենցի բանաստեղծություններից ընտրեցի «Հայրենիքում» բանաստեղծությունը, քանի որ այս բանաստեղծության մեջ երևում է նրա մեծ հայրենասիրությունը: Նրա «Հայրենիքում»բանաստեղծության մեջ նա շատ գեղեցիկ կերպով նկարագրում է իր հայրենիքը՝ շատ գեղեցիկ համեմատականներով նա Հայաստանի լեռներն ու լճերը համեմատում է հոգու երազների հետ: Իր հայրենիքի երկինքը նա համեմատում է մանկական աչքերի հետ,որոնք նույնքան պարզ և մաքուր են: Չարենցը խոսում է նաև իր հայրենիքի կորստի մասին, որը շատ ցավալի է:

Ձյունապատ լեռներ ու կապույտ լճեր: 
Երկինքներ, որպես երազներ հոգու: 
Երկինքներ, որպես մանկական աչեր: 
Մենակ էի ես: Ինձ հետ էիր դու: 
Երբ լսում էի մրմունջը լճի 
Ու նայում էի թափանցիկ հեռուն – 
Զարթնում էր իմ մեջ քո սուրբ անուրջի 
Կորուստը այն հին, աստղայի՜ն, անհո՜ւն: 
Կանչում էր, կանչում ձյունոտ լեռներում 
Մեկը կարոտի իրիկնամուտին: 
Իսկ գիշերն իջնում, ծածկում էր հեռուն 
Խառնելով հոգիս աստղային մութին …

ГЛУПЕЦ

Жил когда-то бедняк. Как ни трудился он, как ни бился – все никак не мог выбиться из нужды.

И вот дошел он до отчаяния и решил: “Пойду-ка я разыскивать бога. Разыщу и узнаю, долго ли мне маяться. Да тут же и выпрошу чего-нибудь для себя”.

По дороге повстречался он с волком.

– Добрый путь, братец-человек! Куда ты идешь? – спросил волк.

Continue reading “Ованес Туманян” →

Հայոց պատմության մեջ, հայերի հարմար այս երեք մարդիկ շատ կարևոր դեր են ունեցել: Գրիգոր Լուսավորչի օրորք հայերը քրիստոնեությունը ընդունեցին որպես պետական կրոն: Մեսրոպ Մաշտոցը ստեղծեց հայոց այբուբենը, և այդ օրվանից մեր գրերն ու պատմությունը գրվեցին հայատառ: Մովսես Խորենացին գրեց հայոց պատմությունը անհիշելի ժամանկներից մինչև իր օրերը: Նրա «Հայոց պատմության»-ից մեզ  են հասել շատ ավանդույթներ, մշակութային արժեք ներկայացնող տեղեկություններ, հայի ծագման ու զարգացման, բնօրրանի, ծննդավայրի, պատմության, առասպելների, թագավորների մասին:

Continue reading “Գրիգոր Լուսավորիչ, Մեսրոպ Մաշտոց և Մովսես Խորենացի” →