Учил я одну маленькую девочку Иринушку читать и писать. Была она большая умница. Мы выучили с ней все русские буквы, могли уже читать и писать. Оставалась у нас только одна буква, самая последняя, – буква я”. Я, как всегда, показал Иринушке букву и сказал:
Զմրուխտյա գետակի վրա մի խեղճ ջրաղաց կար:
Ջրաղացի դռան առջև, կանաչ ուռենու տակ, թիկն էր տվել ջրաղացպանը և չիբուխը գոհ ծխում. կողկին նստել էր կինը, իսկ նրանց աչքերի առջև մի սիրուն մանուկ, նրանց երեխան, խաղ էր անում:
Մեղմիկ սոսոփում էր ուռենին, և ջրաղացն անուշ մտմտալով, ասես հին օրերից մի հին հեքիաթ էր պատմում:
Continue reading “ՙՙԵրջանիկ Խրճիթը՚՚ Ա. Իսահակյան”Ex. 4 page 71
1. Phil plays football and tennis. He doesn’t play basketball.
2. Sofia & Chris play tennis and basketball. They don’t play football.
3. Rose plays football and basketball. He doesn’t play tennis.
4. Zack plays tennis and basketball. He doesn’t play football.
5. Anna & I play football and tennis. We don’t play basketball.
Ex. 5 page 72
Carol gets up at 7 o’clock every day. She has breakfast at 7:30. She goes to school at 8 o’clock. She has lunch at 2 o’clock. She does her homework in the evening. She watches TV at 8 o’clock. She goes to bed at 10 o’clock.
Ex. 8 page 73
Վարժություն 225
ա) 585+585=1170
82844+7258=90102
Վարժություն 227
Հաշվի՛ր արտահայտության արժեքը:
ա)
99x(909-555)+7890: (3218-3188) +78×90=42329
909-555=354
3218-3188=30
7890:30=263
99×354=35046
78×90=7020
35046+263+7020=42329
Վարժություն 228
Աստղանիշերը փոխարինիր համապատասխան թվանշաններով:
ա) բ)
4235 619
+ 3057 +2641
37237 30987
44529 34247
«Մի անգամ իմ բարեկամ մի որսորդ մեր հանդի անտառուտ սարերից մի եղնիկ նվեր բերեց երեխաներիս համար»: Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո, երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վարվռուն սարերին, որոնց վրա մակաղած հոտերի նման մեղմորեն հանգչում էին ոսկեգեղմ անտառները:
Սասունցի Դավիթը հայկական ժողովրդական էպոսի գլխավոր հերոսն է: Նա աչքի էր ընկնում առասպելական ուժով, որը ժառանգել էր հորից՝ Մեծ Մհերից, իսկ նրա հայրը՝ իր հորից՝ Սանասարից, որը գերբնական ծագում ուներ. ծնվել էր Կաթնաղբյուրի ջրից: Նրա մայրը՝ Ծովինարը ծարավ էր զգացել և Կաթնաղբյուրի ջրից մի բուռ լիքը ու մի կիսատ բուռ խմել էր և հղիացել: Լիքը բռից ծնվել էր Սանասարը, որն ավելի ուժեղ էր, իսկ կիսատ բռից՝ Բաղդասարը: Հորեղբայրը մանուկ ժամանակ Դավթին հոտաղ էր դարձրել: Երբ առավոտյան աղջամուղջը տարրալուծվում էր, և սկսում էին տարորոշվել սարերի կատարները, նա հոտը քշում էր դեպի ուղղաձիգ լեռների կանաչապատ լանջերը: Նստում էր քարին, նայում էր չորս կողմն ու հիանում փթթուն, բերրի ծառաստաններով: Ձեռքն էր առնում հովվական սրինգն ու ողջ օրը նվագում: Մի անդորր ու խաղաղ օր հանկարծ մի հողմ սկսվեց: Մրրկաբաշ քամին արմատախիլ արեց ժայռին աճած կաղնին: Ժայռաբարձունքին ցցված քարը ծառի հետ միաժամանակ պոկվեց ու սկսեց գահավիժել ցած: Ներքևում կանայք ու երեխաներն էին՝ ով աշխատում էր, իսկ ով խաղում: Դավիթը իսկույն վազեց դեպի ստորոտը, կանգնեց քարին ընդդիմակաց և հուժկու բազուկներով կասեցրեց ապառաժի ընթացքը: Լեռան ստորոտին ընկած ժայռաբեկորն այդ օրվանից կոչվեց «Դավթի քարը»:
Continue reading “Առասպել Դավթի քարի մասին”Ես լսեցի մի քանի հեքիաթ և ամենից շատ ինձ դուր եկավ ՙՙՄոզին՚՚: Ինչպես մյուս հեքիաթներում, այստեղ նույնպես շատ էին կախարդկան բաներ: Ինձ դուր են գալիս նման հրաշքները, ինչպես օրինակ ոնց է պղինձը ոսկի դառնում, կամ մոզին՝ գեղեցիկ տղա:
Այս հեքիաթում մի հարուստ մարդ ու կին են լինում, շատ առատաձեռն, բայց երեխա չեն ունենում: Մի անգամ մի դերվիշ է նրանց տտուն գալիս և երեք խնձոր է տալիս կնոջը, որ մեկ օր հետո օրը մեկը ուտի, և 9 ամիս հետո նա տղա կունենա: Բայց կինը այքան է հմայվում խնձորներով, որ բոլորը միանգամից ուտում է և 9 ամիս հետո մի մոզի է ունենում: Չնայած, որ նա լացում ու անիծում է դերվիշին, բայց պահում մեծացնում է մոզիին: Երբ մոզին մեծանում է, մորը ասում է, որ գնա և թագավոր աղջկան ուզի իր համար: Եվ այսպես մայրը գնում է, ու երեք անգամ թագավորը ամեն տեսակ բարդ պահանջներ է դնում: Չնայած, որ կինը հուսահատ հետ է գալիս ամեն անգամ, բայց մոզին մորը հանգստացնում է և ասում ամեն անգամ, որ թագավորի պահանջները անհնարին չեն ու ամեն անգամ գիշերը քնում են, առավոտյան տեսնում ամեն բան պատրաստ:
Էսպես թագավորի աղջկա հետ ամուսնանում է մոզին, ու գիշերը պարզվում է, որ նա շատ գեղեցիկ տղա է դառնում, երբ մոզի կաշին հանում է մի կողմ դնում: Չնայած աղջիկը խնդրում է, որ նա էլ չհագնի այդ կաշին, տղան նրան չի լսում: Նրա կինը ստիպված թոնիրն է գցում և աայրում այդ կաշին: Հեքիաթը շատ լավ է ավարտվում: Հերոսները աղավնի են դառնում և գտնում իրար ծովի տակ ու միասին երջանիկ ապրում:
Վարդանյան Ալեք 
You must be logged in to post a comment.